![scrawl bloodsucker rar scrawl bloodsucker rar](http://www.30milkshakes.com/mp3blog/2010_03_15_-11-_east_river_pipe_-_cover.jpg)
Daar moet snel verandering in komen, wat mij betreft. Maar Solid Brass schittert al geruime tijd door afwezigheid in het re-release schema van Dischord.
![scrawl bloodsucker rar scrawl bloodsucker rar](http://heavenlyoasis.weebly.com/uploads/1/2/3/8/123843532/931427147.jpg)
Dischord geeft van alles en nog wat opnieuw uit (vaak op vinyl) dit jaar nog de fenomenale EP-verzamelaar van de kortstondig bestaande band Autoclave, de band van Mary Timony, die later Helium formeerde. Hetzelfde geldt voor Solid Brass van Circus Lupus. Tweedehands ook uiterst moeilijk aan te komen. Ze hebben klaarblijkelijk de rechten, dus wat let ze. Het langspeeldebuut van Unsane is door Matador uitgebracht, maar om onbegrijpelijke redenen nooit re-released. een van Albini’s beste ‘producties’, is inmiddels een collector’s item (ofschoon ie nog in 2013 in kleine oplage opnieuw uitgebracht is). Die moet ik ooit nog eens zien te scoren. Het etiket ‘underground’ moet men met een kleine korrel zout nemen sommige van de genoemde bands hebben wel of niet na een ‘carrière’ ondergronds immers bij ene major getekend, niet in het minst dé US guitar band bij uitstek, Sonic Youth-we spreken over de jaren ’90!Īlle hieronder in de Top-100 genoemde platen heb ik ofwel op LP of CD (of op beide formats), behoudens de drie die met een □ zijn aangemerkt. Zie ook mijn eerdere verhaal over 90s indie rock. Mijn oriëntatie hier is die van het zogenoemde ‘gitaarbandje’, of dat nou indie rock of punk of noise rock betreft. Ook post-rockbands worden grotendeels niet genoemd. Metal en hardrock in de meer expliciete zin (met enkele kleine uitzonderingen zie beneden) en folk en singer-songwriters zijn uitgesloten, hoewel die natuurlijk allemaal gitaar-georiënteerd zijn. Hoe dat ook zij, ik heb zo’n 500 belangrijke platen bij elkaar gesprokkeld die alle onder de rubriek ‘gitaar rock’ vallen. Na 1995 ging mijn aandacht meer en meer uit naar electronica. De vroege jaren negentig waren voor mij de hoogtijdagen, zeker live (gemiddeld zo’n 3 concerten per week). Voor de jaren negentig blijkt het arsenaal aan prachtige gitaarplaten nog veel groter, maar dat zal ongetwijfeld deels liggen aan mijn leeftijd: ik ben pas in de tweede helft van de jaren tachtig bekend geraakt met underground-muziek in het algemeen, en Amerikaanse gitaarbandjes in het bijzonder. Samen leverden dat 300 meesterwerken op ( hier is de volledige US 80s 300-lijst). Yank Crime! Vorige keer postte ik het vervolg op de US 80s Guitar Underground-lijst van een tijdje terug (zie deel 1 en deel 2).